도구

도구

라틴어 문장 검색

Sic et Apostolus totius Ecclesiae concordiam unitatemque demonstrans, eam unum corpus Christi appellat, per quosdam nexus, et compagem fidei, et charitatis, ex diversis fidelibus conjunctum, sibi ita invicem servientibus et administrantibus, quasi diversa membra in uno corpore, ex quibus alterum alterius eget obsequio, uno omnibus spiritu praesidente, et diversa in diversis operante, sicut anima in diversis totius corporis membris.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 46:18)
Uni igitur rigimini subjectum est. Nihil quippe, ut dictum est, majori concordia quam mundus regitur, nec etiam res ea quaelibet cui unus tantum praesidet rector.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:4)
Ut ergo summa sit concordia, summa teneatur identitas, ac praecipua conservetur unitas.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:7)
Sed nec plures ad rerum creationem magis quam ad generale earum regimen convenire credendum est, sed ab uno naturas omnes fieri, ut et regi opportune creditur, ut tanto concordius regi valeant, quanto majori connexae sunt concordia.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:9)
Tanto autem major est earum concordia, quanto amplius uno eodemque penitus semper principio manant, et earum artifex a multiplicitate ac diversitate recedit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:10)
Quomodo autem optime praepararentur dum fierent, ut facta postmodum optime regerentur, nisi summa invicem concordia, et ipsa sui creatione colligentur, ut eo amplius concorditer atque melius regantur, quanto concordius in ipsa eorum conditione naturae ipsorum sunt invicem colligatae?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:13)
Ad quam etiam conditionis concordiam, sicut et regiminis, unitas ipsa atque identitas maxima conditoris proficit, ut hinc quoque unum eumdemque penitus conditorem sicut et rectorem omnium esse constet, quem nos Deum dicimus, ac summum jure profitemur bonum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 8:14)
Nulla proprie tanta fieri concordia vel regi possunt, quanta illa quae unus tantum et condit et regit.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 9:13)
Quam quidem voluntatem Dei originem rerum certissimam si quis ponat, recte eum putare consentiam.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 12:20)
Quis enim consentire malo dicendus est, nisi is per quem illud opportune disturbari potest?
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 15:26)
Cum itaque scandala, quae bonum est fieri, disturbare opportune non possit, aut omnino etiam non possit, qui nihil contra rationem potest, profecto nullatenus consentire peccatis dicendus est.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 15:31)
Quippe cum dicimus eum posse a Deo salvari, ad facilitatem humanae naturae possibilitatem reducimus, ac si videlicet diceremus naturae hominis non hoc repugnare, ut ipse salvetur, qui in se ita mutabilis est, ut tam salvationi suae quam damnationi consentiat, et tam hoc quam in illo modo tractabilem se Deo praebeat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 18:2)
Unde cum aliquid possibile vel impossibile, id est naturae consentire vel repugnare dicunt, juxta solam creaturarum facultatem, non divinae potentiae virtutem haec metiuntur.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber tertius 33:2)
Cumque ille timidus pro vita regis ad consentiendum plurimis hortaretur exemplis, rex obstipo capit defigens lumine terras paululum conticuit, et sic demum ora resolvit:
(ABBO FLORIACENSIS, PASSIO SANCTI EDMUNDI REGIS ET MARTYRIS 10:2)
Quarum quidem dubitationum quum frequens inter nos valde disputatio verteretur, et uterque nostrum suam partem videretur rationabili sententia roborare, neuter alterius voluit acquiescere voluntati vel productis rationibus consentire.
(안드레아스 카펠라누스, 궁정식 사랑기법, 1권, 6장: 어떻게 얼마나 많은 방법으로 사랑이 이루어질까, G. 상층 귀족남성이 귀족여성과 나누는 이야기 23:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION